09.04.19
H συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στον Γιώργο Χουδαλάκη στο περιοδικό Crash (Απρίλιος 2019)
Στην πρόσκληση για μια συζήτηση προς την Ζωή Κωνσταντοπούλου, γράψαμε ότι θα παρευρεθούν και θα θέσουν ερωτήσεις ο Πλάτωνας, ο Καζαντζάκης, ο Μπρέχτ και ο Παλαμάς. Θα σχολιάσουν ο Τένεσι Ουίλιαμς, ο Λίνκολν και ο Χορν. Μηνύματα θα στείλουν ο Καποδίστριας, ο Ανδρέας Παπανδρέου ενώ θα χαιρετήσουν Λένιν και Μπίσμαρκ καθώς και η Σιμόν Ντε Μπωβουάρ. Αναμένονται απαντήσεις και από άλλες εξέχουσες προσωπικότητες. Η πρόσκληση έγινε αποδεκτή αφού η κυρία Κωνσταντοπούλου δεν λέει όχι στις προκλήσεις.
Η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας ξεκαθαρίζει στο Crash ότι οι διαχωρισμοί Αριστεράς και Δεξιάς ανήκουν στο παρελθόν γιατί διχάζουν, ενώ χρειάζεται ενότητα για να αποτινάξει ο λαός μας τον ζυγό του μνημονίου και το παράνομο χρέος.
Κοιτώντας πίσω στο 2015 η κ. Κωνσταντοπούλου μιλάει καθαρά για «προδοσία». Υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε διαπραγμάτευση ούτε αξιοποιήθηκαν τα διαπραγματευτικά μας όπλα. Αντίθετα με την τότε ηγεσία, ο λαός μας δεν ηττήθηκε αφού αντιστάθηκε γενναία με το μεγαλειώδες ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Για την ίδια είναι τιμή ότι τη θεώρησαν «μεγάλο εμπόδιο» και δηλώνει ότι πρέπει τα «καθάρματα» πάσης προελεύσεως, εγχώρια και ξενόφερτα, που διέλυσαν τη χώρα μας, να λογοδοτήσουν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Η πρώην πρόεδρος της Βουλής υπογραμμίζει ότι τη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι και ξεκαθαρίζει ότι «ο άνθρωπος κάνει τον θεσμό και όχι ο θεσμός τον άνθρωπο». Σε όσους μιλούν περί ανεφάρμοστων και μη ρεαλιστικών θέσεων, η απάντησή της είναι: « ρεαλιστικό είναι ό,τι είναι ιδεαλιστικό». Άνθρωπος της ευθύνης η ίδια, δεν φορτώνει τις ευθύνες σε άλλους. «Αν προσπαθήσω όλη μου τη ζωή και δεν τα καταφέρω, δεν θα πω «δεν γίνεται», θα πω «δεν τα κατάφερα».
Οραματίζεται την αλλαγή και επιστρατεύει πίστη, αισιοδοξία, επιμονή, δουλειά και διαρκή προσπάθεια. Προσπαθεί να εμπνεύσει και υπενθυμίζει: «Καμία επανάσταση και καμία ανατροπή δεν έγινε από απαισιόδοξους και παραιτημένους ανθρώπους».
Έχοντας μπροστά την πρόκληση των εκλογών, δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Η Πλεύση Ελευθερίας θα κατέβει αυτόνομα. Δεν πρόκειται, δηλώνει στο CRASH, να πατήσει σε «σάπιο σανίδι». Δεν προτίθεται να δημιουργήσει ούτε έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ ούτε και να συμμετάσχει σε εκλογομαγειρέματα.
Για την ίδια είναι απόλυτα καθαρό ότι λέει «όχι» στα «Πάση θυσία» ώστε να πετύχει την είσοδό της στη Βουλή και δεν θεωρεί αδιαπραγμάτευτη την παρουσία της στην πολιτική. Αδιαπραγμάτευτο είναι ότι δεν υποχωρεί την ώρα της μάχης. Και είναι σαφέστατο από τις απαντήσεις της ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι έτοιμη για την πολιτική μάχη.
____________________________________________________________
Γιώργος Χουδαλάκης: Κυρία Κωνσταντοπούλου, έχετε δηλώσει ότι αν και είναι γνωστές οι αριστερές πολιτικές αντιλήψεις σας, η Πλεύση Ελευθερίας «δεν κοιτάει ούτε αριστερά ούτε δεξιά αλλά μπροστά». Ο Άντον Τσέχωφ θα ζητούσε να γίνετε σαφέστερη: “Όταν φωνάξεις «εμπρός», πρέπει να κάνεις εντελώς ξεκάθαρο προς ποια κατεύθυνση.”
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μπροστά σημαίνει στο κοινό μας μέλλον. Σε ένα μέλλον ελευθερίας και δημοκρατίας, με δικαιοσύνη, διαφάνεια, δικαιώματα για όλους. Με διεκδίκηση όσων μας οφείλονται. Και αποτίναξη του ζυγού των Μνημονίων και του παράνομου Χρέους, που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για την υποδούλωση των Ελλήνων.
Οι διαχωρισμοί αριστεράς και δεξιάς ανήκουν στο παρελθόν. Και εξυπηρετούν το σύστημα, που θέλει να διχάσει τους πολίτες, να τους στρέψει τον έναν εναντίον του άλλου και να τους εξουδετερώσει. Ή να τους απογοητεύσει και να τους απενεργοποιήσει. Εμείς θέλουμε να ενώσουμε τους έλληνες και τις ελληνίδες, μακριά από παλαιοκομματικούς διαχωρισμούς. Θέλουμε να στηρίξουμε την κοινωνία να σταθεί στα πόδια της και να παλέψει.
Απευθυνόμαστε στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, που δεν βολεύεται ούτε εκπροσωπείται από το πολιτικό σύστημα. Που δεν παραιτείται ούτε προσαρμόζεται. Σε αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία που, εάν ενεργοποιηθεί και ενωθεί, μπορεί να ανατρέψει τα πάντα και να χτίσει μια χώρα όπως την ονειρευόμαστε κι όπως την αξίζουμε.
Γ.Χ. : Έχετε υποστηρίξει ότι μείνατε πιστή σε όσα υποστηρίζατε προεκλογικά. Μήπως όμως οι θέσεις του 2015 είναι ανεφάρμοστες;
Ζ.Κ. : Προσωπικά πιστεύω ότι ρεαλιστικό είναι το ιδεαλιστικό. Μόνον όταν ονειρεύεσαι μπορείς να εμπνέεσαι, να δημιουργείς και να αλλάζεις τον κόσμο. Να κάνεις πράξη τις ιδέες σου. Για αυτό χρειάζεται πίστη, αισιοδοξία, επιμονή. Δουλειά και διαρκής προσπάθεια. Καμμία επανάσταση και καμμία ανατροπή δεν έγινε από απαισιόδοξους και παραιτημένους ανθρώπους.
Οι θέσεις που υποστηρίζω από το 2012 είναι απολύτως εφαρμόσιμες και σήμερα. Προϋποθέτουν σκληρή δουλειά, διεκδίκηση και σύγκρουση. Αλλιώς ο λαός μας θα παραμείνει υπόδουλος και τα παιδιά που γεννιούνται θα χρωστούν 40.000 ευρώ από την πρώτη τους ανάσα.
Ο Αλμπέρ Καμύ έγραψε: «Αν το μηδέν είναι η μοίρα μας, ας κάνουμε να μην είναι δίκαιο». Εγώ θα παλέψω για να ανατρέψουμε την μοίρα που άλλοι θέλουν να καθορίσουν για εμάς. Και δεν θα πώ ποτέ «δε γίνεται». Κι αν παλεύω όλη μου τη ζωή και δεν τα καταφέρω, πάλι δεν θα πω «δεν γίνεται». Θα πω «δεν τα κατάφερα». Πιστεύω όμως ότι θα τα καταφέρω, ότι θα τα καταφέρουμε. Αυτή την αισιοδοξία αντλώ από τους ανθρώπους που συναντώ καθημερινά, που δεν παραιτούνται και θέλουν να αλλάξουν την πραγματικότητα. Να κάνουμε εφικτό αυτό που μας παρουσιάζουν ως ανέφικτο.
Γ.Χ. : Όπως θα σας έλεγε και ο Καζαντζάκης: “Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.”
Ζ.Κ. : Συμφωνώ. Οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά. Παντού. Και όταν οι άνθρωποι πρεσβεύουν ιδέες, κρίνονται για τη συνέπειά τους στις ιδέες αυτές. Για το αν τις υπηρετούν ή αν τις εγκαταλείπουν.
Οι άνθρωποι δίνουν νόημα και περιεχόμενο και στους θεσμούς και στις θέσεις που κατέχουν. Ο άνθρωπος κάνει τον θεσμό κι όχι ο θεσμός τον άνθρωπο. Πριν αναλάβω Πρόεδρος της Βουλής, η αντίληψη για τον Πρόεδρο της Βουλής ήταν άλλη. Και άλλη ξανάγινε επί θητείας Βούτση, που έλαβε και συγχαρητήρια από τον Παυλόπουλο γιατί «ξανάκανε τη Βουλή όπως την ξέρανε».
Το 2015, μιλώντας ως Πρόεδρος της Βουλής εναντίον του 3ου Μνημονίου είπα: Δεν είμαστε αυτά που λέμε, είμαστε αυτά που κάνουμε.
Προσωπικά είμαι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να υπερασπισθώ τις πράξεις μου και να κριθώ για αυτές.
Γ.Χ. : Στην διαπραγμάτευση με τους δανειστές το 2015 μήπως τελικά πήγαμε με μια αφέλεια; Οι Γερμανοί για παράδειγμα από την εποχή του καγκελάριου Μπίσμαρκ υποστήριζαν το δόγμα: “Με έναν κύριο είμαι ένας κύριος και μισός, με ένα κάθαρμα είμαι ένα κάθαρμα και μισό”
Ζ.Κ. : Το 2015 έγινε μια προδοσία. Δεν υπήρξε διαπραγμάτευση, δεν υπήρξε κανενός είδους διεκδίκηση, δυστυχώς. Δεν χρησιμοποιήθηκαν τα διαπραγματευτικά μας όπλα, που από πλευράς μου είχα φροντίσει να υπάρχουν και να είναι αξιοποιήσιμα: δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, ούτε το Πόρισμα της Επιτροπής του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για τις Γερμανικές Οφειλές, ούτε το πόρισμα της Επιτροπής της Βουλής για την υπόθεση Siemens ούτε η ισχυρότατη λαϊκή εντολή του ΟΧΙ, το 61,3 του Ελληνικού Λαού που αρνήθηκε τα τελεσίγραφα των δανειστών.
Το ότι οι δανειστές, με προεξάρχοντες τους Γερμανούς, έκαναν πραξικόπημα στη χώρα, δεν αλλάζει το γεγονός ότι το πραξικόπημα αυτό έγινε δεκτό από τον Τσίπρα και την παρέα του, που ανέλαβαν ευχαρίστως να γίνουν οι καλύτεροι εφαρμοστές των Μνημονίων. Και ταυτόχρονα ανέλαβαν να διαλύσουν τη Βουλή και τις Επιτροπές που λειτουργούσαν παράγοντας εργαλεία για τη διαπραγμάτευση. Θεωρώ τιμή μου που αντιλήφθηκαν ότι ήμουν το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδιά τους. Και θα εξακολουθήσω να είμαι, εάν οι πολίτες δώσουν ισχυρή εντολή στην Πλεύση Ελευθερίας. Όσο για τα «καθάρματα» πάσης προελεύσεως, εγχώρια και ξενόφερτα, που διέλυσαν την χώρα μας, πιστεύω ότι πρέπει να λογοδοτήσουν μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Γ.Χ. : Για κάποιους ηττηθήκαμε ως χώρα το 2015, κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι με την συνθηκολόγηση παραμείναμε στην Ευρωπαϊκή ένωση. Μήπως έχει δίκιο τελικά ο Μπρέχτ; “Οι ήττες και οι νίκες των ανθρώπων στην κορυφή δεν είναι πάντα ήττες και νίκες για τους ανθρώπους στον πάτο.”
Ζ.Κ. : Ο Μπρεχτ έχει πει μεγάλες αλήθειες. Ανάμεσά τους: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της». Το 2015 η χώρα παραδόθηκε στους δανειστές και στους τραπεζίτες από μια επίορκη κυβέρνηση. Δεν ξέρω αν αισθάνονται νικητές αυτοί που πρόδωσαν το λαό και την πατρίδα για να κρατήσουν την καρέκλα τους, όμως για εμένα νίκη είναι μόνο η νίκη του λαού. Ο λαός μας δεν ηττήθηκε. Ούτε παραδόθηκε. Αντιστάθηκε γενναία, είπε ένα μεγαλειώδες ΟΧΙ και προδόθηκε. Τώρα πρέπει να παλέψει για να νικήσει. Αν δεν το κάνει, τώρα, τότε θα ηττηθεί.
Όπως γράφει ο Μπρεχτ: «Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση. Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη»
Γ.Χ. : Στις εκλογές θα κατέβετε αυτόνομα; Δεν εκτιμάτε ότι σε ένα ευρύτερο σχήμα θα έχετε περισσότερες πιθανότητες εκλογής; Ή υιοθετείτε τη ρήση του Παλαμά: “Κάλλιο γλίστρα στο δρόμο το δικό σου παρά στο δρόμο του άλλου να ‘σαι ορθός.”
Ζ.Κ. : Στις εκλογές η Πλεύση Ελευθερίας θα συμμετάσχει αυτόνομα κι ανεξάρτητα, με δικό της ψηφοδέλτιο. Προσκαλώντας ταυτόχρονα πολίτες, κινήματα, συλλογικότητες να συμπράξουν στην προσπάθειά μας, όπως ήδη συμβαίνει. Δεν θα ακολουθήσουμε τις παλαιοκομματικές πρακτικές των πολιτικών «κοινοπραξιών» που μοιράζουν καρέκλες και επιχορηγήσεις και χαρακτηρίζονται από έλλειψη δημοκρατίας και αναξιοκρατία. Εμείς δεν έχουμε ούτε μηχανισμούς, ούτε δοτούς κομματάρχες, ούτε γραφειοκρατίες, ούτε αποσπασμένους ούτε κρατική ενίσχυση. Έχουμε ανθρώπους που δουλεύουν και παλεύουν για έναν κοινό σκοπό, που εκτίθενται με κόστος και όχι με αντίτιμο. Προσωπικά έτσι πορεύτηκα σε ολόκληρη την πολιτική μου διαδρομή. Ουδέποτε έκανα deals, ουδέποτε ζήτησα εγγυήσεις ή ανταλλάγματα. Ουδέποτε μάσησα τα λόγια μου ούτε έκανα πίσω. Αν είναι να αλλάξουμε τον κόσμο, χρειαζόμαστε ανθρώπους διατεθειμένους για αυτοθυσία, όχι εκλογομάγειρες που υπολογίζουν πώς θα βολευτούν. Αυτό είναι το δικό μας στοίχημα και η δική μου δέσμευση. Να μην ξαναπατήσουμε σάπιο σανίδι, να μην φτιάξουμε ένα νέο ΣΥΡΙΖΑ. Στη ρήση του Παλαμά, θα πρόσθετα «Αν κάνω λάθος, ας είναι το δικό μου λάθος»
Γ.Χ. : Ο Μάρκος Αυρήλιος θα σας έλεγε: “Ό,τι δεν συμφέρει το μελίσσι, δεν συμφέρει και τη μέλισσα.” Αν το ευρύτερο συμφέρον είναι να συμμετάσχετε σε ένα σχήμα, ώστε να είστε παρούσα στην Βουλή, ποιοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν το “μελίσσι”; και εσείς θα έπρεπε να έχετε τον ρόλο της βασίλισσας;
Ζ.Κ. : Αν οι πολίτες θέλουν να είμαι στη Βουλή, θα είμαι. Κι αν δεν το θέλουν, αν δεν ψηφίσουν την Πλεύση Ελευθερίας, δεν θα είμαι. Η Δημοκρατία είναι αυτό το υπέροχο πολίτευμα όπου ο λαός αποφασίζει για τη μοίρα του, με ισότητα και ελευθερία. Η Πλεύση Ελευθερίας δημιουργήθηκε για να έχουν οι πολίτες αυτήν την επιλογή. Δεν παριστάνει ότι «ξέρει το συμφέρον των πολιτών καλύτερα από τους ίδιους» ούτε ότι δρά «χωρίς αυτούς, για αυτούς». Το στοίχημά μας είναι η συμμετοχή. Προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένη να μπω «πάση θυσία» στη Βουλή, ούτε να κάνω ανίερες συμμαχίες για να εξασφαλίσω μια βουλευτική καρέκλα. Δεν είναι αυτοσκοπός μου να καταλαμβάνω ένα βουλευτικό έδρανο- άλλωστε κατείχα την υψηλότερη κοινοβουλευτική θέση. Δεσμεύθηκα να δώσω μια συγκεκριμένη μάχη για τη χώρα μου και το λαό μας. Το Κοινοβούλιο είναι ένα σημαντικό πεδίο αυτής της μάχης. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν ζητώ την συνειδητή ψήφο των πολιτών. Για να παλέψουμε και να νικήσουμε.
Γ.Χ. : Πολλές φορές επικαλείστε το νόμο και την ανομία που συχνά επικρατεί. Μήπως προσπερνάτε την Πλατωνική αλήθεια, “Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο από το συμφέρον του ισχυρού”;
Ζ.Κ. : Δίκαιο και νόμος δεν συμπίπτουν πάντοτε. Ειδικά σε καθεστώς κατάλυσης της δημοκρατίας, όπως αυτό που ζούμε, δεν συμπίπτουν καθόλου. Δεν μπορεί να είναι δίκαιο να περιφέρονται ελεύθεροι οι μεγαλοαπατεώνες και μεγαλοκαρχαρίες της διαφθοράς και της διαπλοκής και να διώκονται και να φυλακίζονται απλοί άνθρωποι για ανύπαρκτης ποινικής απαξίας συμπεριφορές, όπως η καθαρίστρια που έστειλαν στη φυλακή για πλαστό ενδεικτικό δημοτικού την ίδια ημέρα που γινόταν άφαντος άλλος ένας μεγαλο-κατηγορούμενος στην υπόθεση Siemens.
Πιστεύω στην ισχύ του δικαίου, όχι στο δίκαιο του ισχυρού. Η σχέση των πολιτών με το δίκαιο είναι συνειδησιακή. Το αίσθημα δικαίου αποτελεί την εσωτερική πυξίδα των ανθρώπων, αλλά και τη συλλογική αξίωση μιας κοινωνίας. Το αίσθημα της γενικευμένης αδικίας που επικρατεί είναι αφόρητο κι οδηγεί τους ανθρώπους στην απελπισία και την αυτοδικία. Ο νόμος αξίζει σεβασμού αν είναι δίκαιος. Αν όχι, είναι δικαίωμα και καθήκον η ανυπακοή. Αυτό ορίζει το ίδιο μας το Σύνταγμα, στο ακροτελεύτιο άρθρο του: «Οι έλληνες πολίτες δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο σε οποιονδήποτε επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμα με τη βία».
Γ.Χ. : Ως Πρόεδρος της Βουλής επιμένατε χαρακτηριστικά στην εφαρμογή των κανόνων, και μέχρι σήμερα οι πολίτες θυμούνται την περίοδο της Προεδρίας σας ως μια περίοδο που η Βουλή λειτουργούσε με κανόνες… Παράλληλα, είστε ιδιαίτερα δραστήρια και ως νομικός. Από την εμπειρία σας αυτή, συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον Εμμανουήλ Ροΐδη; “Εις νόμος απαιτείται εις αυτήν την χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογή όλων των υπολοίπων νόμων”.
Ζ.Κ. : Ζούμε σε μια χώρα όπου οι πρώτοι που παραβιάζουν επιδεικτικά τους νόμους και τους κανόνες είναι εκείνοι που τους θεσπίζουν και που οφείλουν να τους εφαρμόζουν: Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, βουλευτές παρανομούν επιδεικτικά και κρύβονται πίσω από τη βουλευτική και υπουργική ασυλία. Αν η κεφαλή περιφρονεί τους κανόνες και δρα εκτός κανόνων, δεν μπορεί να αξιώνει σεβασμό τους από τους πολίτες.
Ως Πρόεδρος της Βουλής απαίτησα και πέτυχα η κοινοβουλευτική λειτουργία να διεξάγεται με τους κανόνες που έχουν τεθεί, στον Κανονισμό της Βουλής. Οι βουλευτές να είναι παρόντες, οι ψηφοφορίες να γίνονται με διαφάνεια, οι συνεδριάσεις να μεταδίδονται ζωντανά και οι πολίτες να ενημερώνονται άμεσα. Τα αυτονόητα δηλαδή.
Δρομολόγησα τη διαδικασία για να ελεγχθούν όλες οι ποινικές δικογραφίες κατά Υπουργών, που πετιούνταν και εξακολουθούν να πετιούνται στο πηγάδι του αρχείου της νομοθετικής υπηρεσίας, χωρίς έλεγχο. Δυστυχώς, οι κυβερνώντες διέλυσαν τη Βουλή πριν αυτό γίνει πράξη και στη συνέχεια επανέφεραν όλες τις παλιές πρακτικές κυβερνητικής ατιμωρησίας.
Για να επανέλθει η Δημοκρατία στη χώρα, πρέπει να αρθεί το καθεστώς βουλευτικής και υπουργικής ασυλίας. Αυτό αποτελεί και βασική θέση και δέσμευση της Πλεύσης Ελευθερίας. Αν παρέφραζα τον Ροΐδη, θα έλεγα «ένας νόμος απαιτείται πριν από οποιονδήποτε άλλο: αυτός που θα υποχρεώνει πρώτα απ’ όλα εκείνους που ασκούν εξουσία να σέβονται τους νόμους».
Γ.Χ. : Είδαμε εσχάτως στελέχη της κυβέρνησης να ξοδεύουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ για διακόσμηση ή κουρτίνες κλπ. Πώς οραματίζεστε την χρήση του κρατικού χρήματος και πώς τοποθετείστε στην δήλωση του πρώτου κυβερνήτη μας, Ιωάννη Καποδίστρια:
“Εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν.”
Ζ.Κ. : Δυστυχώς αποδείχθηκε ότι αυτοί που παρίσταναν τους ιδεολόγους ήταν ξελιγωμένοι για χρήμα και εξουσία.
Αν είσαι έντιμος, από την πολιτική βγαίνεις φτωχότερος. Σίγουρα δεν βγαίνεις πλουσιότερος.
Αν είσαι έντιμος, βάζεις από την τσέπη σου για να προσφέρεις. Δεν τρως απ’ τα έτοιμα του δημοσίου, που είναι ο ιδρώτας του λαού.
Προσωπικά δεν δέχθηκα ποτέ να κάνω χρήση προνομίων αχρείαστων και άσχετων με τη λειτουργία μου. Ως Πρόεδρος της Βουλής «χάλασα την πιάτσα», όχι μόνο γιατί πλήρωνα προσωπικά τα έξοδά μου και τα έξοδα του γραφείου μου, αλλά και γιατί οι Επιτροπές που συνέστησα λειτούργησαν με μηδαμινό προϋπολογισμό και τα μέλη τους εργάστηκαν αφιλοκερδώς. Τρανό παράδειγμα η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, όπου επιστήμονες, ακτιβιστές και ειδικοί από όλον τον κόσμο εργάσθηκαν για μήνες εθελοντικά, με κάλυψη μόνον των εξόδων τους και παρήγαγαν 2 προκαταρκτικά πορίσματα, που αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη και εργαλείο του λαού μας για τη διαγραφή του παράνομου χρέους.
Γ.Χ : Πώς μπορεί όμως να σταματήσει όμως η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, που φαίνεται να είναι καθεστώς;
Ζ.Κ. : Όλα είναι θέμα βούλησης και υποδείγματος. Θα μπορούσα να πω πολλά. Προτιμώ να δώσω ένα παράδειγμα: Τη δεύτερη μέρα της θητείας μου ως Προέδρου της Βουλής διαπίστωσα ότι κατά την ημέρα της εκλογής μου είχαν εκδοθεί σωρεία αποφάσεων με διάθεση αστρονομικών ποσών «με εντολή Προέδρου»: 10.000 ευρώ για επισκευή WC, σχεδόν 40.000 ευρώ για ενοικίαση ντοκυμαντέρ από το Κανάλι της Βουλής. Φώναξα τον υπεύθυνο, Γενικό Γραμματέα της Βουλής, διορισμένο από εποχής ΠΑΣΟΚ και απαίτησα να ανακληθούν όλες αυτές οι σκανδαλώδεις αποφάσεις, που υπέγραφε ο ίδιος. Τον ρώτησα «Με εντολή τίνος Προέδρου υπογράψατε αυτές τις εκταμιεύσεις, την πρώτη ημέρα της θητείας μου;» Μου απάντησε «Υπάρχει μια εξουσιοδότηση του κ. Πετσάλνικου»! Του υπενθύμισα ότι ήταν διδάκτωρ Νομικής και ότι αυτό που μου έλεγε ήταν εξωφρενικό. Την επόμενη ημέρα βρήκα άλλες τόσες αποφάσεις δαπανών, προχρονολογημένες. Τον κάλεσα ξανά, του θύμισα ότι είμαι δικηγόρος που ειδικεύομαι στο Ποινικό Δίκαιο και του είπα ότι εάν δεν εξαφανισθούν οι αποφάσεις με τις οποίες εκταμιεύονταν χρήματα που ισοδυναμούσαν με τις συντάξεις χιλιάδων ανθρώπων, θα κινούσα εναντίον του την Πειθαρχική διαδικασία. Συνάντησα μεγάλες αντιστάσεις και πόλεμο. Χρειάστηκε να καταγγείλω δημόσια από το βήμα της Βουλής ότι είναι ανυπόστατες οι αποφάσεις και ότι εάν δεν ανακληθούν άμεσα θα υπάρξουν πειθαρχικές ευθύνες.
Τότε οργίαζε ο πόλεμος των ΜΜΕ κατά της «αυταρχικής Προέδρου της Βουλής». Τελικά οι αποφάσεις εξαφανίσθηκαν όλες. Και επί θητείας μου, με αυτόν τον απλό τρόπο, της άρνησης νομιμοποίησης τέτοιων πρακτικών, εξοικονομήθηκαν 12 εκατομμύρια ευρώ από τον Προϋπολογισμό της Βουλής.
Τον συγκεκριμένο υπάλληλο, διορισμένο στην ανώτατη θέση, έπαυσα στη συνέχεια. Η σημερινή Κυβέρνηση τον διόρισε Αντιπρόεδρο του ΑΣΕΠ…
Γ.Χ. : Βλέπουμε σε όλη την Ευρώπη να μεγεθύνεται η επιρροή ακροδεξιών αντιλήψεων. Πιστεύετε ότι υπάρχει κρίση δημοκρατίας; Μήπως έχει δίκιο ο Πλάτωνας: “Ένας που σκέφτεται σωστά είναι καλύτερος από μύριους που δεν σκέφτονται”;
Ζ.Κ. : Η ακροδεξιά στις χώρες της Ε.Ε. βρίσκει έδαφος στις ανελεύθερες, αντιδημοκρατικές, φασιστικές πρακτικές των Κυβερνήσεων της Ε.Ε. και των οργάνων της Ε.Ε. Είναι ο καλύτερος σύμμαχός τους και το άλλοθί τους, για να παριστάνουν τους δημοκράτες. Και αυτό λειτουργεί αμφίδρομα: και τα ακροδεξιά, φασιστικά κόμματα εμφανίζονται ως υπερασπιστές και υπέρμαχοι της δημοκρατίας.
Δεν πιστεύω ότι οι λαοί εμφορούνται από ακροδεξιές αντιλήψεις. Όμως πολλές φορές οι πολίτες παραπλανιούνται ή εξωθούνται να πιστεύουν ότι δεν έχουν επιλογή.
Γ.Χ : Πολλοί Έλληνες έχουν χάσει την ελπίδα τους, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Ψήφισαν αντιμνημονιακούς πρωθυπουργούς αλλά τελικά εφάρμοσαν μνημόνια. Μήπως ισχύει και για εμάς η εκτίμηση του Λίνκολν: “Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλον τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό”. Πώς θα μπορούσε να αλλάξει αυτό;
Ζ.Κ. : Οι πολίτες εξαπατήθηκαν πολλές φορές. Από πολλούς. Είμαστε τώρα στο σημείο που πια δεν μπορούν να μας ξεγελάσουν άλλο. Είναι σημαντικό να μην επικρατήσει η απογοήτευση, αλλά το πείσμα. Είναι σημαντικό οι πολίτες να μην παραιτηθούν, αλλά να επιμείνουν. Και να δώσουν δύναμη σε ανθρώπους που δεν ξεγέλασαν. Που στάθηκαν και στέκονται συνεπείς.
Γ.Χ. : Υπενθυμίζω ότι επιβολή απόψεων του ηγέτη, είχαμε και στο παρελθόν. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι που στο πρόσφατο παρελθόν είχε δηλώσει: “Οποιος διαφωνεί, να κατέβει από το τρένο…”
Ζ.Κ. : Μήπως και για την αριστερά ίσχυε τελικά αυτό που έλεγε ο Λένιν; “Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας”.
Ηγέτης είναι εκείνος που μπαίνει μπροστά για τον λαό κι είναι έτοιμος και να θυσιαστεί ακόμη για τα ιδανικά και τις αξίες που εμπνέουν τους λαούς.
Ηγέτης δεν είναι ο διορισμένος εντολοδόχος, που ξεπουλάει πατρίδα, δημοκρατία και λαό.
Ηγέτης είναι αυτός που περπατά στο δρόμο ανάμεσα στους ανθρώπους και εισπράττει την αγάπη τους κι απαντά στις αγωνίες τους. Δεν είναι αυτός που ταμπουρώνεται πίσω από κλούβες και ΜΑΤ, που κάνει προληπτικές συλλήψεις και χαρακτηρίζει το λαό «ανόητους φασίστες», όπως έκανε ο Τσίπρας μιλώντας στους ομολόγους του για την μεγάλη πλειοψηφία που αντιδρά στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Η εντιμότητα για εμένα είναι θέμα ήθους και αρχών. Και, βέβαια είναι δύναμη.
Γ.Χ. : Τον προηγούμενο αιώνα η Σιμόν Ντε Μποβουάρ έγραφε ότι “Το να κερδίσεις ένα άντρα είναι τέχνη. Το να τον κρατήσεις είναι επάγγελμα”. Παρατηρούμε να συντελούνται σημαντικές αλλαγές εκτός των άλλων και στα κοινωνικά μοντέλα. Γονέας 1 και γονέας 2 στην Γαλλία, σύμφωνα συμβίωσης στην Ελλάδα. Τι πιστεύετε για τις αλλαγές που συντελούνται; Είναι στην σωστή κατεύθυνση;
Ζ.Κ. : Πιστεύω στην ισότητα μέσα από τη διαφορετικότητα. Σε κοινωνίες ελεύθερες, χωρίς ρατσισμό και διακρίσεις. Πιστεύω στην αγάπη, που μπορεί να κινήσει βουνά και να επουλώσει τραύματα. Η εξάλειψη των διακρίσεων λόγω φύλου, ταυτότητας φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού είναι στοιχείο πολιτισμού. Η εξάλειψη των ρόλων είναι στοιχείο αναχρονισμού.
Γ.Χ. : Σε ποια κατάσταση εκτιμάτε ότι είναι η πατρίδα μας; Μήπως τελικά είχε δίκιο ο Δημήτρης Χορν: “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Συνεχώς ξεψυχάει.”
Ζ.Κ. : Θα έλεγα ότι την Ελλάδα προσπαθούν πολλοί να την δολοφονήσουν. Και τον τελευταίο καιρό έχουν πετύχει καίρια πλήγματα.
Όμως η δική μας αποστολή είναι να κάνουμε την Ελλάδα να αναστηθεί. Η Ελλάδα είμαστε εμείς, οι σύγχρονοι έλληνες, κι ο πολιτισμός μας. Εμείς είμαστε η πατρίδα μας.
Γ.Χ. : Ο Τένεσι Ουίλιαμς υποστήριζε ότι “Έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να φύγεις, ακόμα και να δεν έχεις σίγουρο μέρος να πας”. Έχετε σκεφτεί ποια θα μπορούσε να είναι η στιγμή αποχώρησης από την πολιτική ή είναι για σας αδιαπραγμάτευτη η παρουσία στην πολιτική σκηνή;
Ζ.Κ. : Η παρουσία μου στην πολιτική έχει μοναδικό κίνητρο να προσφέρω στη χώρα μου. Οι πολίτες με τίμησαν κατ’ επανάληψη με πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη, που αποτελεί για μένα ευθύνη. Θεωρώ ότι τον Σεπτέμβριο του 2015 υφαρπάχθηκε με δόλια και αντισυνταγματικά μέσα η εξουσία. Στις εκλογές που έρχονται είναι σημαντικό να αποκατασταθεί η λαϊκή βούληση και να εκφραστεί. Αυτή είναι η δική μου δέσμευση, που είναι δέσμευση μάχης. Από εκεί και πέρα, φυσικά και υπάρχουν στιγμές αποχώρησης. Και φυσικά δεν θεωρώ την παρουσία μου στην πολιτική αδιαπραγμάτευτη. Όμως ποτέ δεν αποχωρώ την ώρα της μάχης.